Opis badaniaвгору
Pacjent połyka kapsułkę o długości 26 mm i średnicy 11 mm, która zawiera bezprzewodową kamerę, źródło światła i nadajnik. Połknięta kapsułka przesuwa się przez przewód pokarmowy, wykonuje 2 zdjęcia na sekundę i przesyła je do odbiornika noszonego przez pacjenta na pasie. Badanie trwa ~8 h, podczas których pacjent wykonuje zwykłe czynności życiowe (może prowadzić samochód, używać komputera czy telefonu komórkowego).
Dotychczas badanie za pomocą kapsułki ma znaczenie wyłącznie diagnostyczne. Trwają prace eksperymentalne nad możliwością pobierania przez nią materiału do badań mikroskopowych czy też wykonywania zabiegów leczniczych.
Przygotowanie pacjentaвгору
Powstrzymanie się od spożywania posiłków przez 8 h przed połknięciem kapsułki na ogół wystarczy. Dłuższa głodówka, stosowanie środków przeczyszczających, leków prokinetycznych czy symetykonu nie pozwalają uzyskać istotnie lepszych obrazów.
Wskazaniaвгору
1. Badanie jelita cienkiego
1) poszukiwanie źródła krwawienia ukrytego lub utajonego (niestwierdzenie źródła krwawienia w endoskopii górnego odcinka przewodu pokarmowego i w kolonoskopii)
2) niedokrwistość z niedoboru żelaza o niejasnej etiologii
3) podejrzenie choroby Leśniowskiego i Crohna (gdy nie stwierdza się zmian w kolonoskopii ani cech zwężenia jelita)
4) podejrzenie choroby trzewnej przy niejednoznacznych wynikach badań serologicznych lub histologicznych
2. Badania przełyku i jelita grubego (rzadsze wskazanie)
Nie są jeszcze w powszechnym użyciu. Trwają badania kliniczne kapsułek przystosowanych do badania tych narządów.
Przeciwwskazaniaвгору
Nie powinno się używać kapsułki u chorych z dysfagią, zwężeniem odźwiernika lub podejrzeniem przewężeń jelit, ani u kobiet w ciąży.
Wynikiвгору
Wykrywalność przez kapsułkę endoskopową źródła krwawienia w jelicie cienkim przekracza 50% (w przypadku enteroklizy wynosi kilkanaście procent). Metoda ta okazała się szczególnie przydatna w wykrywaniu malformacji naczyniowych, a także polipów (ryc. III.B.4-13).
W chorobie Leśniowskiego i Crohna kapsułka jest przydatna nie tylko w ustaleniu rozpoznania przy niepewnych wynikach innych badań, ale także w ocenie aktywności i zasięgu choroby, a zwłaszcza w ocenie gojenia się zmian w błonie śluzowej jelita cienkiego.