Apolipoproteina B

Apolipoproteina B (apoB), składnik wszystkich lipoprotein z wyjątkiem HDL, występuje w 2 izoformach: apoB100 o m.cz. 550 kDa, wytwarzanej w hepatocytach, obecnej w VLDL, IDL i LDL, oraz jej fragmentu – apoB48 o m.cz. 265 kDa, wytwarzanej w enterocytach, obecnej w chylomikronach i ich remnantach.

Materiał

Oznaczenia wykonuje się w surowicy lub osoczu, zaleca się pobieranie próbek krwi na czczo, wtedy >90% apoB stanowi apoB100. Ze względu na bardzo krótki okres półtrwania VLDL przyjmuje się, że przy stężeniu TG <2,3 mmol/l (200 mg/dl) prawie wszystkie oznaczane cząsteczki apoB są składnikami LDL. Materiał można przechowywać w temperaturze +4°C do 4 dni; dłuższe przechowywanie wymaga zamrożenia w –70°C.

Metody oznaczania

ApoB oznacza się najczęściej metodami immunoturbidymetryczną i immunonefelometryczną, za pomocą automatycznych analizatorów. Przeciwciała wykorzystywane w tych metodach są skierowane przeciwko apoB100, niektóre z nich mogą jednak wiązać się również z apoB48.

Wartości referencyjne

Wartości docelowe

Jako docelowe (pożądane) przyjmuje się stężenie apoB, które nie wiąże się ze zwiększonym ryzykiem chorób sercowo-naczyniowych (tab. I.B.3-1). Wartości te zależą od całkowitego ryzyka sercowo-naczyniowego u danej osoby (tab. I.D.2-1).

Przydatność kliniczna

Stężenie apoB oznacza się głównie w ramach oceny ryzyka sercowo-naczyniowego. Ponieważ w każdej cząstce LDL znajduje się jedna cząsteczka apoB100, oznaczone stężenie apoB jest lepszą niż LDL-C miarą zawartości cząstek LDL w surowicy/osoczu (LDL-P). Oznaczanie apoB zaleca się szczególnie w sytuacji, kiedy dokładność oznaczeń LDL-C może być zmniejszona (rozdz. I.B.3.1).

Przyczyny wartości zwiększonych i zmniejszonych

Takie same jak w przypadku TC i LDL-C (rozdz. I.B.3.1).